غذاهای هندی از سس سویا سلکتا مانند سس های مبتنی بر گوجه فرنگی با ترکیبات مختلف ادویه مانند سس تمر هندی، سس های مبتنی بر شیر/رب نارگیل و چاتنی استفاده می کنند.
تنوع منطقه ای قابل توجهی در غذاهای هندی وجود دارد، اما بسیاری از سس ها از مخلوط چاشنی پیاز، زنجبیل و خمیر سیر به عنوان پایه سس ها و سس های مختلف استفاده می کنند. انواع روغن های پخت و پز، قیمه و/یا خامه نیز از مواد تشکیل دهنده معمولی در سس های هندی هستند.
غذاهای اندونزیایی از سس‌های معمولی مانند ککاپ مانیس (سس سویا شیرین)، بومبو کاکانگ (سس بادام‌زمینی) و تاوکو استفاده می‌کنند.
در حالی که سس‌های تند و تند محبوب سامبال، کولو کولو، دابو دابو و ریکا ریکا هستند. Sambal یک اصطلاح چتر است. انواع بسیاری از سامبال وجود دارد.
در سنت های اروپایی، سس ها اغلب در قایق سس سرو می شوند. سس های تالیان تنوع غنی غذاهای ایتالیایی را منعکس می کنند و می توان آنها را به چند دسته تقسیم کرد که عبارتند از:
سس های مرزه ای که برای سس گوشت، ماهی و سبزیجات استفاده می شود روی ساتای در فودکورت دستفروش در ساحل تانجونگ آرو، صباح، بورنئو، مالزی می‌مالد.
سس‌هایی که در غذاهای سنتی ژاپنی استفاده می‌شوند معمولاً بر پایه شویو (سس سویا)، میسو یا داشی هستند. پونزو، سس سویا با طعم مرکبات، و یاکیتوری نو تار، سس سویای غنی شیرین، نمونه هایی از سس های مبتنی بر شویو هستند. سس های مبتنی بر میسو شامل گومامیسو، میسو با کنجد آسیاب شده و آمامیسو، میسو شیرین شده است.
در غذاهای مدرن ژاپنی، کلمه “سس” اغلب به سس Worcestershire اشاره دارد که در قرن نوزدهم معرفی شد و مطابق با ذائقه ژاپنی تغییر یافت. سس های تونکاتسو، اوکونومیاکی و یاکیسوبا بر اساس این سس ساخته شده اند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.