گوجه فرنگی در بازار روز ریز (S. pimpinellifolium) یک گونه نزدیک به هم است و توسط پرورش دهندگان برای هیبریداسیون چندین گونه گوجه فرنگی مقاوم به آفات و بیماری استفاده شده است.
گونه‌های وحشی در کوه‌های آند آمریکای جنوبی، احتمالاً عمدتاً در پرو و اکوادور منشأ گرفته‌اند و گمان می‌رود که در مکزیک پیش از کلمبیا اهلی شده باشند. نام آن از کلمه Náhuatl (آزتک) tomatl گرفته شده است.
گوجه فرنگی در اوایل قرن شانزدهم توسط اسپانیایی ها به اروپا معرفی شد و به نظر می رسد اسپانیایی ها و ایتالیایی ها اولین اروپایی ها بودند که آن را به عنوان یک غذا پذیرفتند.
در فرانسه و شمال اروپا گوجه فرنگی در ابتدا به عنوان یک گیاه زینتی پرورش داده می شد و با سوء ظن به عنوان یک غذا در نظر گرفته می شد، زیرا گیاه شناسان آن را به عنوان یکی از بستگان بلادونا سمی و شب بو کشنده می شناختند.
در واقع، ریشه و برگ گیاه گوجه فرنگی سمی است و حاوی نوروتوکسین سولانین است.
ایتالیایی‌ها گوجه‌فرنگی را پومودورو (سیب طلایی) نامیدند، که این گمانه‌زنی را به وجود آورد که اولین گوجه‌فرنگی‌هایی که اروپایی‌ها می‌شناختند زرد بودند.
گفته می‌شود که فرانسوی‌ها آن را pomme d’amour (“سیب عشق”) می‌گفتند، زیرا تصور می‌شد که دارای خواص تقویت‌کننده جنسی است. با این حال، برخی از محققان معتقدند که گوجه فرنگی در ابتدا نوعی بادمجان است که از بستگان نزدیک آن است.
بادمجان را pomme des Mours (سیب مورها) می نامیدند زیرا سبزی مورد علاقه اعراب بود و pomodoro و pomme d’amour ممکن است از مفاسد این نام باشند.
گوجه فرنگی از اروپا به آمریکای شمالی وارد شد. معروف است که توماس جفرسون آنها را در سال 1781 در Monticello بزرگ کرد. گوجه فرنگی در اوایل سال 1812 برای غذا در لوئیزیانا استفاده می شد.
اما تا سال 1835 در ایالت های شمال شرقی استفاده نمی شد. این گوجه فرنگی تا اوایل 20 میلادی در ایالات متحده به محبوبیت گسترده ای دست پیدا نکرد. قرن. این گیاه در حال حاضر به صورت تجاری در سراسر جهان رشد می کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.