اقتصاد پرورش میگو پاک شده در بازار تأثیر قابل توجهی بر وضعیت اجتماعی-اقتصادی جوامع ساحلی دارد.
در اینجا، ما واکنش‌های مالی و ادراکی پرورش دهندگان میگو را بررسی کردیم تا تأثیر مستقیم پرورش میگو بر وضعیت اجتماعی-اقتصادی، پایداری، انعطاف‌پذیری و محیط فرهنگی آنها را تحلیل کنیم.
نتایج ما حاکی از آن بود که سطح رضایت جامعه کشاورز بیشتر از نگرانی آنها برای اثرات زیست محیطی است. جوامع محلی پرورش میگو از درآمد فعلی خود از پرورش میگو در مقایسه با وضعیت اجتماعی-اقتصادی قبل از پرورش ابراز رضایت کردند.
اخیراً، پرورش میگو، منافع مالی جوامع پرورش‌دهنده را نسبت به گذشته بهبود بخشیده است، که آنها را تشویق می‌کند تا در فرهنگ میگو برتر از کشاورزی باشند.
سبک ساخت و ساز خانگی و مواد مورد استفاده پس از پرورش میگو بهبود یافت. پرورش دهندگان میگو (56 درصد) شوری و تولید برنج را به عنوان دلیل اصلی تغییر به پرورش میگو بیان کردند.
سطح درآمد 72 درصد رضایت کشاورزان را نشان داد. سودآوری و تقاضای روزانه ماهی تاثیرات مثبت و کمبود علوفه و تخریب پوشش گیاهی به عنوان اثرات منفی پرورش میگو برشمرد.
کاهش در دامداری و پرورش طیور و درختان بومی وجود داشت که می تواند با افزایش فعالیت های پرورش میگو نیز مرتبط باشد. پرورش میگو به افزایش سطح درآمد از 26 درصد به 36 درصد برای گروه های بازه درآمدی 101 تا 150 دلار و بیش از 150 دلار کمک کرد.
78 درصد شرکت کنندگان به شدت موافق بودند که پرورش میگو از کشت برنج سودآورتر است، در حالی که 60 درصد بیان کردند ترجیح برای پرورش میگو بر روی کشت ماهیان آب شیرین، به ویژه برای تولید بهتر.
در نتیجه، پرورش میگو بهبودهای اجتماعی-اقتصادی را در خانواده و سبک زندگی جوامع پرورش میگو به ارمغان آورده است. این مثال برای جوامع ساحلی به حاشیه رانده شده و در معرض تهدید مالی در کشورهای در حال توسعه و توسعه نیافته درس بسیار خوبی است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.